در بحثها و نوشتارهای گذشته ذکر شد که یکی از خطراتی که شرکت کنندگان در پرشهای ایستگاهی ( Base Jump ) را تهدید می کند انحراف و چرخش چتر به سمت محل پرش  ( Off Heading )  می باشد و به طور اختصار روشهای مقابله با آنها نیز ذکر گردید و توصیه شد که پرش کنندگان از ارتفاع ثابت همیشه آمادگی رویاروئی با این انحراف را داشته باشند و در صورت مواجه شدن  با این مشکل با استفاده از رایزرهای عقبی نسبت به اصلاح مسیر حرکت خود ، اقدام نمایند.

در کنار این توصیه افراد بسیاری نیز وجود دارند که باور دارند به جهت مقابله با این انحراف به جای استفاده از رایزرها باید از فرامین برای اصلاح سمت حرکت چتر استفاده نمود .

حقیقت اینجاست که استفاده از رایزر و یا فرمان جهت مقابله با این انحراف یک انتخاب شخصی می باشد و افراد براساس تجربه ، توانائی و یا راحتی خود ، در استفاده از هرکدام از این دو روش اختیار کامل دارند . 

اصولاً اولویت اصلی در پرش از ارتفاع ثابت عدم برخورد و تصادم با محل پرش می باشد ، خواه با استفاده از رایزر و یا استفاده از فرمان .

به همین جهت اکیداً توصیه می شود که پرش کنندگان با هر دو این روشها آشنائی داشته باشند و طی پرشهای خود استفاده از هر دو این روشها را تمرین نمایند .

حالا به بررسی هر کدام از این روشها می پردازیم :

اگر تصمیم به استفاده از فرامین به عنوان اولویت اول خود در پرش از ارتفاع ثابت را دارید ۲ نکته را باید و حتماً مورد نظر قرار دهید :

یک اینکه ، فرامین باید کاملاً درست و در جای خود جاگذاری شوند ، بطوریکه در حین باز شدن چتر مواجه با باز شدن فرامین و خارج شدن آنها از مقر خود نشویم .

احتمالا برای شما هم پیش امده است که در برخی پرشها بعد از باز شدن چتر متوجه می شوید که یکی از فرامین یا هر دو انها از جای خود خارج شده اند ، این موضوع معمولاً در پرش سقوط آزاد مشکلی را برای فرد پرنده ایجاد نمی کنند ولی در پرش از ارتفاع ثابت و مخصوصاً در پرشهای بدون اسلایدر می تواند بسیار دردسر ساز باشد ، پس باید در جای گذاری و مهار فرامین بسیار دقت شود .

 دوم اینکه شما باید حتماً مهارت و توانائی در اختیار گرفتن فرامین در یک لحظه و با یک بار اقدام را داشته باشید .

  در پرشهای سقوط آزاد گاهاً پرش کنندگان با یک یا دو بار تلاش کردن موفق به در اختیار گرفتن فرامین و کنترل چتر می شوند که این مورد در پرش از ارتفاع ثابت در صورت مواجه شدن با Off Heading و با توجه به ارزشمند بودن زمان باید بسیار مورد توجه قرار گیرد و با تمرین زیاد نسبت به رفع این مشکل اقدام شود .

اگر نسبت به ۲ موضوع ذکر شده در بالا و داشتن مهارت در ان اطمینان دارید می توانید استفاده از فرامین را به عنوان اولویت اول خود در صورت مواجه شدن با Off Heading قرار دهید .

ذکر این نکته ضروری است که در صورت تصمیم به استفاده از فرامین جهت کنترل اولیه کاناپی ، شما باید با روش کنترل کاناپی بوسیله رایزرها نیز آشنا باشید تا در صورت بروز حادثه  و موقعیتهای اضطراری بتوانید از آن به عنوان روش جایگزین نیز استفاده نمائید .

 البته فراموش نکنید که در این میان روش سومی نیز وجود دارد .

 از آنجائیکه هدف اصلی از تمام موارد ذکر شده در این مقاله پرهیز از برخورد با محل پرش می باشد ، در مواقع اضطراری استفاده از روش سوم که همان گرفتن و کشیدن بندها از یک طرف برای دور شدن از محل پرش می باشد ، نیز میتواند کارامد و کمک کننده باشد . 

همچنین طرفداران استفاده از فرامین در پرش از ارتفاع ثابت به دلایل زیر استفاده از فرمان را به جای رایزر مورد انتخاب قرار می دهند :

اول اینکه طراحی و ساخت چترها بر اساس کنترل و هدایت با فرامین میباشد نه رایزرها و اینکه در صورتیکه شما در گرفتن به موقع و درست فرامین موفق باشید، به مجرد اینکه فرمان در اختیار شما قرار گرفت در حقیقت شما کنترل کامل چتر را در اختیار گرفته اید و می توانید هر حرکت چتر را کنترل و به سمت دلخواه هدایت کنید، می توانید با کشیدن فرامین حرکت رو به جلوی آنرا کم کنید ، اقدام به دور زدن سریع بکنید و با استفاده از تکنیک پیچ تخت ( Flat turn ) با از دست دادن حداقل ارتفاع اقدام به دور زدن نمائید .

یکی دیگر از دلایلی که به استفاده از فرامین تأکید می کند، این مورد می باشد که شما هر کاری که بتوانید با رایزرهای خود در مواقع عادی و یا اضطراری انجام دهید ، می توانید بهتر و کامل تر با فرامین به انجام برسانید . 

در مواقع مواجه شدن با موقعیت اضطراری در پرش از ارتفاع ثابت ( off heading ) حیاتی ترین موردی که باید به آن توجه کنید دور شدن از محل پرش با کمترین مسافت طی شده به جلو و کمترین ارتفاع از دست دادن می باشد. به همین دلیل استفاده از تکنیک ذکر شده در ادامه مطلب و با استفاده از فرامین بسیار مهم می باشد.

هر دو فرمان را کاملاً به طرف پائین کشیده و چتر را به نقطه واماندگی ( stall ) نزدیک می کنیم ، با این کار قدم اول که عدم نزدیک شدن به محل پرش است برداشته می شود در مرحله بعد فرمان سمتی را که تصمیم به دور زدن از آن سمت را دارید در همان حالت نگه داشته و فرمان سمت مخالف را به طور ناگهانی به سمت بالا می کشید، با انجام این کار کاناپی با از دست دادن حداقل ارتفاع به طور ناگهانی و در زمان کمتر از یک ثانیه اقدام به چرخش می کند .

مورد دیگری که طرفداران این روش ذکر می کنند این می باشد که در صورتیکه شما فرامین را در اختیار داشته باشید سریعتر می توانید اقدام به مقابله با انحرافاتی مانند قرار گرفتن بند بر روی کاناپی ( line over ) نمائید .

همچنین این گروه معتقدند است که دور زدن با استفاده از رایزرها باعث از دست دادن مقدار زیادی ارتفاع می شود که در پرش از ارتفاع ثابت در مواردی می تواند خطرناک و آسیب زننده باشد.

در طرف مقابل کسانی که استفاده از رایزرها را توصیه می کنند دلایل زیر را عنوان می کنند :

رایزرها در دسترس تر میباشند و گرفتن و در کنترل داشتن انها در مواقع اضطراری آسانتر است . در مواقع خطر امکان رها شدن و یا عدم موفقیت در اختیار گرفتن فرامین وجود دارد ولی در رایزرها این مورد بسیار کمتر دیده می شود و به طور کلی در اختیار داشتن و هدایت چتر بوسیله رایزرها یکی از مهارتهای اولیه در پرش از ارتفاع ثابت می باشد که اکثر پرش کنندگان باید با ان اشنا باشند . 

یکی دیگر از انتقاداتی که به استفاده کنندگان از فرامین به عنوان اولویت اول از طرف سایرین وارد می شود این موضوع می باشد که به عنوان مثال در مواجهه با off heading و در حالیکه شما به سرعت در حال نزدیک شدن و برخورد به محل پرش هستید ، اقدام به گرفتن و آزاد کردن فرامین از محل قرار گیری آنها باعث افزایش سرعت پیشروی و حرکت رو به جلوی چتر می شود ، چون از آنجائیکه در پرش از ارتفاع ثابت فرامین معمولاً به نسبت پرش سقوط آزاد پائین تر بسته می شوند ( Deep Break ) ، در لحظات اولیه باز شدن چتر حرکت رو به جلوی چتر برای لحظاتی کوتاه بسیار کم و یا متوقف می باشد و شما با باز کردن فرامین ، اجازه حرکت رو به جلو را به چتر می دهید که این حرکت رو به جلو در آن لحظات می تواند بسیار خطرناک و تعیین کننده باشد .

 این گفته در صورتی درست می باشد که شما بعد از باز کردن فرامین از محل جاگذاری آنها اجازه دهید که آنها به سمت بالا حرکت کنند ، در صورتیکه اکیداً توصیه می گردد پس از باز کردن فرامین از مقر نسبت به کشیدن آنها به طرف پائین و نزدیک کردن چتر به نقطه واماندگی ( stall ) اقدام نمائید .

با این کار شما حرکت رو به جلوی چتر را متوقف می نمائید و با ادامه این عمل چتر وارد مرحله واماندگی ( stall ) می شود و حرکت به عقب خواهد داشت که در ادامه می توانید با استفاده از مهارت ذکر شده در صفحات قبل نسبت به دور شدن از محل پرش اقدام نمائید . 

ایجاد واماندگی و حرکت رو به عقب در چترهای ۷ سل که چتر مناسب برای پرش از ارتفاع ثابت می باشد به خوبی انجام می گیرد .

 نکته ای که باید به آن توجه کنیم این می باشد که همانطور که در سطور بالا ذکر شد طراحی و ساخت چتر براساس کنترل و هدایت بوسیله فرامین می باشد و بهترین عملکرد چتر در مواقعی می باشد که بوسیله فرامین هدایت می شود، مضافاً بر اینکه افرادی که به طور معمول به پرش از ارتفاع ثابت می پردازند ، افراد با تجربه ای می باشند که سابقه انجام حداقل ۱۵۰ پرش سقوط آزاد را دارا میباشند و از آنها این انتظار می رود که حداقل با در اختیار گرفتن فرامین در حداقل زمان مشکلی نداشته باشند و اگر چنانچه فکر می کنند که روند دسترسی به فرامین و در اختیار گرفتن آنها زمان بر می باشد، توصیه میشود که قبل از پرداختن به پرش از ارتفاع ثابت و در طی انجام پرشهای سقوط آزاد به تقویت این مهارت در خود بپردازند .

برای تمرین این موضوع بلافاصله پس از رها کردن پایلوت شوت و در حین باز شدن و باد گرفتن چتر اقدام به مشاهده رایزرها کنید و در حداقل زمان سعی کنید که دستگیره فرامین را در اختیار بگیرد، طی دفعات بعد سعی در کاهش زمان دسترسی به فرامین و در مراحل بعد سعی کنید که بدون نگاه کردن به آنها اقدام به گرفتن فرامین نمائید .

با تکرار این کار در طی دفعات زیاد مشاهده خواهید کرد که بطور کاملاً ناخودآگاه و در طی روند باز شدن چتر و بدون نگاه کردن می توانید به آسانی فرامین را در اختیار خود بگیرید و چتر را در کنترل خود در بیاورید .

با پیشرفت در اجرای این مهارت بعد از مدتی متوجه خواهید شد که روند زمانی در دست گرفتن فرامین و آزاد کردن آنها از محل جاگذاری فرامین بسیار سریعتر و در مدت زمان کمتری نسبت به اقدام برای در اختیار گرفتن رایزرها انجام خواهد گرفت .

فراموش نکنید که علیرغم بدست آوردن این مهارت و انتخاب آن به عنوان اولویت شماره یک برای در اختیار گرفتن کنترل کاناپی ، باید مهارت در اختیار گرفتن رایزرها را نیز به عنوان اولویت شماره دو و در مواقع اضطراری در خود تقویت نمائید.

علیرغم تمام این موارد ذکر شده به هیچ عنوان نمی توان پرش کنندگانی را که در اختیار گرفتن رایزرها برای ایشان اولویت دارد را مورد انتقاد قرار داد ، همانطور که در سطور بالا گفته شد منظور و مقصود اصلی از فرا گرفتن این مهارتها دور شدن از محل پرش در مواقع اضطراری می باشد، چه با استفاده از فرامین و یا رایزرها و یا حتی بندهای چتر .

مورد دیگری که در انتها باید به آن اشاره شود این می باشد که افرادی که استفاده از فرامین را به جهت کنترل و هدایت چتر در مرحله اول باز شدن چتر انتخاب می نمایند از ۲ تکنیک و یا روش جهت افزایش اطمینان در دست گرفتن فرامین استفاده می کنند. یکی اینکه حلقه و یا دستگیره فرامین چتر خود را از سایز و اندازه بزرگ انتخاب می کنند تا دسترسی و در اختیار گرفتن آن ها آسانتر باشد و دیگر اینکه در هنگام بسته بندی چتر و قرار دادن فرامین بر روی رایزرها و قبل از بستن پشتی چتر ، بخش وسطی دستگیره فرمان را یک تا به طرف بیرون زده  و آنرا در کنار رایزرها و داخل پشتی چتر قرار می دهند ، وجود این تا و خمیدگی بر روی حلقه فرمان باعث می شود که در هنگام باز شدن کاناپی ، دستگیره فرمان به دلیل وجود خمیدگی خارج از سطح رایزر قرار بگیرد و در نتیجه دسترس به آن آسانتر شود .